-Hocam Ziya Nakiboğlu’na-
Sevgiden sevdadan aşktan
Kaderden vazgeçer oldum
Hayat hicran ömür hüsran
Bu gün dünden beter oldum
Ne ümit, ne ışık, ne renk
Ne bahar, ne vuslat, ne şevk
Yıllar yılı küskün her zevk
Izdırabı üzer oldum
Yırtık ömür tutmaz yama
Yaşayış bir mahşer amma
Kader sundu bir muamma
Çözülmüyor bizar oldum
Otuz beş makamı olan
Andıkça ağlanan her an
Babam, sevdiklerim, sılam
Varken gurbet gezer oldum
Kim yetim olmaz anasız
Canan can istiyor Cansız
Canlı cenazeden farksız
Konuşan bir mezar oldum
Ahmet Cansız GÜNÜ
