Şu İsmet Depdeb’in öldü haberin
Duyuben bülbüller güller ağladı
Üç bin kişi zeynetledi makberin
Yandı eşi, dostu eller ağladı
Babasının âhı sineler deldi
Korkarım annesi ta dünden öldü
Üç aylık yavrusu yadigâr kaldı
Gelin ninni çaldı diller ağladı
Amcası, kardeşi hep olmuş hasta
Fuan arşa çıktı akıl yok başta
Nerde taze gelin, dediler yasta
Yolarken saçların teller ağladı
Şanlı bayrak tabutunda allandı
Şerefini sinesinde kullandı
Bu nasıl bir ölüm, şehir sallandı
Gelen geçen yolcu, yollar ağladı
Siyah kâkül teneşire serildi
Başucuna ahbapları derildi
Kaymakam da geldi heyet kuruldu
Bu acıya dağlar, beller ağladı
Ceryan yaktı diye şehre duyuldu
Bütün mahluk tabipliğe kuyuldu
Kimi öldü diyor, kimi bayıldı
Çağladı gözyaşı seller ağladı
Kamil Bozkurt bitap düştü de bağlar
Böylesi bir tufan sineler dağlar
Çifte yiğit veren durmadan ağlar
Bunu yazan kalem eller ağladı
