Şair Erol BOYUNDUK ve üç kardeşi bir sonbahar gecesi anasının ağlama sesine uyanırlar. Anası hasta yatan babasının başında hıçkıra hıçkıra ağlamaktadır, babasının ölümü üzerine şu ağıdı söyler:
Anam ağlıyordu gece yarısı
Uyandım hıçkırık sesine düştüm
Sen ölme de bana gelsin darısı
Sahipsiz pederin yasına düştüm
Ömür gelir geçer ecel bir anlık
Baktım yalan dünya boş bir samanlık
Lambamız yanmıyor oda karanlık
Eski idaremin izine düştüm
İplik iplik iner gözümden yaşım
Sığmaz bu dünyaya belalı başım
Ezelden karardı hayalim düşüm
N’eyleyim talihin hırsına düştüm
Alamadım şu dünyanın hızını
Çekemedim şu gönlümün nazını
Kan bürümüş felek senin gözünü
Bir yanım kaderin tersine düşmüş