Kahramanmaraş, Akdeniz ile İran–Turan Fito Coğrafya Bölgelerinin geçiş kuşağında, Anadolu Diyagonalı’nın güneyde iki kola ayırdığı bölgede yer almaktadır. Bitki örtüsünün hakim türlerini “Akdeniz Fitocoğrafya Bölgesi”ne ait bitkiler oluşturur. Kent topraklarının % 42’si orman ve fundalıklarla, % 27’si ekili-dikili alanlarla, % 24’ü çayır ve meralarla kaplıdır. Şehirde yükseltiye bağlı olarak bitki örtüsü de değişmektedir. “Çalı Formasyonu, Orman Formasyonu ve Alpin Formasyonu” olarak üç çeşit bitki formasyonu görülmektedir. Bunlardan çalı formasyonu, 500-1200 metreler arasında yer almaktadır. Karışık çalılardan meydana gelen bu bitki örtüsüne “Maki Formasyonu”da denilmekte olup bu formasyon içinde; kermes meşesi, mazı meşesi, laden, sandal, zeytin, diş budak, sumak, erguvan gibi bitki türlerine rastlanır. Kentin kuzeyindeki Ahır Dağı’nın 1200 m.’ye kadar olan yamaçlarında gerek kızılçam ormanlarının tahribi ve gerekse tarım alanı açma çalışmaları sonucunda çalı formasyonu gelişmiştir.
Kahramanmaraş’ta en yaygın vejetasyon tipini, 900 ile 2000 metrelere kadar olan kısımlarda kuru ve yarı nemli olarak ayırabileceğimiz “Orman Formasyonu” oluşturmaktadır. Orman formasyonunu oluşturan iğne yapraklı türlerden kızılçam Bölgede yaygın bir şekilde bulunmaktadır. Karaçam, köknar, sedir, ardıç ve meşe türleri kızılçamların arasında karışık halde yer almaktadır.
Kentte, 2100 metrenin üzerinde ise yer yer orman bozulmaları nedeni ile 1800-1900 metrelere kadar sarkan “Alpin Ot Formasyonu” görülmektedir. Geven, burçak, menekşe, gelincik, yumak, çoban yastığı gibi türlerin hakim olduğu bu formasyon, Ahır ve Çimen Dağı’nın yüksek kısımlarında yaygındır (Korkmaz, 2001, s. 34-36).