Bir cuma vakti,
Ezanlar, hutbeler durdu.
Herkes neden, niye diye birbirine soruyordu. Đmamdı besbelli,
Ağır, ağır vakarla çıktı kürsiye,
Konuştu, konuştu,
Kelimeleri, bulutları yırtıyor, gökleri deliyordu.. -Hür olmayan insanlar için,
Cuma namazı farz olmaz,
Kale burçlarında gavur bayrağı varken,
Namaz kılınmaz.
Kelimeler, balyoz gibi,
Sokakları, evleri,… ezer gibi gezdi.
Bu ses, dağlara, ovalara…
Omuzda yaprak gibi sallanan başlara,
Bir çırpıda ulaştı,
Döndü dolaştı,
Kale burcunda sallanan gavur paçavrasını aştı. Ve bir köşeye atılan al bayrağımla kucaklaştı.
Đşte o gün,
Bir Cuma vakti, ezanlar, Burçlarda birer bayrak oldular, Ve ipek kanatlarında meleklerin, Şehitlerle buluştular.
Hanifi SARIYILDIZ