Fatîn’e göre Lutfiyye: Hayriyye’ye “nazîre-gûne bir eser-i güzîde…”
On dokuzuncu asır şairlerinden ve tezkire yazarlarından Fatîn Dâvud Efendi (1229-1283/1814-1866), Hâtimetü’l-eş‘âr adlı şuara tezkiresinde Vehbî’nin eserleri ve edebî şahsiyeti hakkında bilgi verirken, Lûtfiyye’sini “Nâbî Efendi Hayriyye’sine nazîre-gûne (…) bir eser-i güzîde”, yani Nâbî’nin Hayriyye’sine nazire tarzında, seçkin bir eser diye vasıflandırır:
“Mûmâ ileyh Sünbülzâde unvâniyle arîf bir şâir-i zarîf olup âsâr-ı adîdesinden olmak üzere Nâbî Efendi Hayriyye’sine nazîre-gûne Lûtfiyye isminde bir eser-i güzîdesi ve Şevk-engîz isminde bir aded hikâyet-nâme-i pesendîdesi, lûgat-ı Fârisiye’ye dâir Tuhfe isminde bir kitâb-ı rengîn-hitâbı ve lûgat-ı Arabiyye’ye müteallik Nuhbe isminde dîger bir kitâb-ı müstetâbı olduğundan fazla Arabî ve Fârisî ve Türkî olarak müretteb ve matbû bir kıt’a dîvân-ı belâgat-unvânı vardır ki müctemi‘ olduğu maânî ve mezâmîni müstağnî-i ta‘rîf ü tebyîndir.”[1]
[Adı geçen “Sünbülzâde” unvanıyla bilinen, zarif (anlayışlı, ince ve hoş üslûp sahibi) bir şair olup birçok eserinden olmak üzere Nâbî Efendi’nin Hayriyye’sine nazire tarzında Lûtfiyye adlı seçkin bir eseri, Şevk-engîz isminde beğenilmiş bir hikâye kitabı, Farsça lûgata dair Tuhfe isminde güzel hitaplı kitabı ve Arapça lûgata ait Nuhbe isminde başka hoş bir kitabı olduğundan fazla, Arapça, Farsça ve Türkçe olarak tertip edilmiş ve basılmış bir parça belâgat ünvanlı divanı vardır ki, bunun derlediği manalar, nükteli, sanatlı sözler, tarif ve beyana muhtaç değildir.]
[1] Fatîn Dâvud Efendi, Tezkire-i Hâtimetü’l-eş‘âr, 1271/ 1855, s. 444-445.