Andırın’ın Gökahmetli köyünde yaşayan ve Hasan Ağa adıyla bilinen Hasan GÖK, 1941’de Saplıcan hastalığına yakalanır ve aniden ölür. Onun bu zamansız ölümüne çok üzülen hanımı Emine Hatun, bacısı Fadıma ve Şerif Hatun ile baldızı Döne Hatun cenazenin başında sırayla, karşılıklı olarak aşağıdaki ağıdı yakarlar:
Şerif Hatun
Nerde Memmed’ inen Ali
Küskün m’ola Hasan size
Ölürken çokça yalvarmış
Mor belikli gelin gıza
Fadıma Hatun:
Emmis’oğlu Hacı Ağa
Adil’i amanat etmiş
Hasan edem öldü diye
İçerde bağarmış Aniş
Emine Hatun:
Yaptığım yuva yıkıldı
Ben guşlara garışayım
Ağlarımla küskün idim
Dil dökerek barışayım
Fadıma Hatun:
Hanı nerde Hasan Yusuf
Gardaşını yitirdi mi
Adil’i yanına alıp
Boynu bükük oturdu mu
Şerif Hatun:
Nerede galdın Fadıma
Gurban olurum adına
Hasan gardaş tatlı idi
Yusuf benzemez tadına
Döne Hatun :
Annında deste kekili
Bende goymadı akılı
Ne ağlıyom anam gızı
Yusuf eviyin vekili
Yoruldum yola oturdum
Mevla’m vurdu ben götürdüm
Ne ağlıyom anam gızı
Eşini emmiler götürdü
Adil GÖK