Kahramanmaraş üç ayrı coğrafi bölgenin (Akdeniz Bölgesi, Doğu Anadolu Bölgesi, Güneydoğu Anadolu Bölgesi) birbirine en çok yaklaştığı alanda yer alır. Coğrafi konumu ve diğer faktörlerin de etkisi ile üç farklı iklim tipi arasında “Bozulmuş Akdeniz İklimi”ne daha yakın bir iklim özelliği gösterir. Kahramanmaraş merkezde görülen iklimin aksine kuzeye doğru gidildikçe yükseltiye bağlı olarak tamamen karasal iklim özellikleri görülür. Kahramanmaraş’ın yıllık ortalama sıcaklık değeri 16,5 °C, Pazarcık’ta 14,8°C, Andırın’da 13 C° iken Elbistan’da bu değer 10,3 °C’ye düşer. Yıllık ortalama sıcaklıklar güneyden-kuzeye, batıdan doğuya doğru yükseltiye bağlı olarak karasallığın da etkisiyle bariz bir şekilde azalma göstermektedir.
Aylık ortalama sıcaklıların yıl içinde dağılışı ise Kahramanmaraş’ta 4,5°C, Pazarcık’ta 4,2 °C, Andırın’da 3,2 °C, Elbistan’da -3,7°C’dir.
Merkez “Akdeniz termik rejim tipi’’nin etkisi altındadır. Kuzey ve kuzeydoğusu ise “Karasal termik rejim tipi’’özelliğine sahiptir. Bu durum kış mevsimi ılık, yaz mevsimi ise sıcak olan Merkez ilçelerini “Denizel Akdeniz Termik Rejimi” nden “Karasal Akdeniz Termik Rejimi’’ne yaklaştırır.
Yağış, Basınç ve Rüzgâr
İlin güneyinde Akdeniz iklimi, kuzeyinde ise sert olmayan kara iklimi görülür. Yağış ortalaması 723 milimetredir. Yılın 40 gününde ısı 0°C’nin altında ve 120 gün 30°C’nin üstünde seyreder. Toprağın karla örtülmesi genel olarak bir haftayı geçmez. Kışlar ılık ve yağışlı, yazlar sıcak ve kurak geçer. Kartalkaya, Menzelet ve Sır barajlarında su toplanması ile Kahramanmaraş’ta nem ve yağış oranında değişme olmuştur.
Bitki Örtüsü
İl topraklarının % 42’si orman ve fundalıklar, % 27’si ekili-dikili alanlarla, % 24’ü çayır ve meralarla kaplıdır.
Dağların çoğu orman ve maki ile kaplıdır. Elbistan ve Andırın bölgeleri orman bakımından oldukça zengindir. Ormanlar çam, meşe, ardıç, kayın, sedir, köknar ve şimşirden meydana gelmektedir. Zeytinlikler de oldukça geniş yer kaplamakla birlikte son yıllarda düşüş olduğu gözlenmektedir. Kahramanmaraş ovalarının çoğu bozkır görünümündedir.
Kahramanmaraş’ta yükseltiye bağlı olarak bitki örtüsü de değişmektedir. Çalı Formasyonu, Orman Formasyonu ve Alpin Formasyonu olarak üç çeşit bitki formasyonu görülmektedir. Bunlardan Çalı Formasyonu 500-1200 metreler arasında yer almaktadır. Karışık çalılardan meydana gelen bu bitki örtüsüne Maki Formasyonu denir. Maki Formasyonu içinde Kermes meşesi, (Quercus coccifefa) Mazı meşesi (Q. İnfectoria), Laden (Ciftus salvifolius), Sandal (Arbutus andrachne), Zeytin (Olea europa), Diş budak (Fraxinus ornus), Sumak (Rhus coriaria), Akça Kesme (Phillyrea latifolia), Karaçalı (Paliurus spinachristi), Erguvan (Cercis siliquatrum) gibi bitki türlerine rastlanır.
900 ile 2000 metrelere kadar olan kısımlarda kuru ve yarı nemli olarak ayıra bileceğimiz Orman Formasyonu vardır. Burada iğne yapraklı ağaçlardan Kızılçamlar bol miktarda bulunmaktadır. Kızılçamların arasında kışın yaprağını döken ağaçlara da rastlanmaktadır.1400-2000 metreler arasında Karaçam (P.Nigra), Göknar (Abief cilicica), Sedir (Cedrus libani), Ardıç türleri Meşe türleri, kızılçamların arasında karışık halde bulunmaktadır.
2000 metrelerin üzerinde ise Alpin Ot Formasyonunu görebiliriz. Geven (Astragalus) ,Burçak (Coronilla.sp), Menekşe (Viola.sp), Gelincik (Papaver.sp) ,Yumak (Festuca.sp) ,Çoban Yastığı (Acanthalimon.sp) gibi türlerin hakim olduğu bu formasyon Ahır ve Çimen dağının yüksek kısımlarında görülür.