1965 yılında, Elbistan’ın Ambarcık kôyünde (Söğütlü kasabası) Kör Hamo lakabıyla anılan Hamit Kaya’nın kahvehanesinde küçük bir yangın çıkar. Ali Gümüş’ün kenarda duran benzin bidonunu su zannederek ateşin üzerine dökmesiyle büyüyen yangının oluşturduğu alev topunun rüzgarıyla, kahvenin açık olan kapısı kapanır. İlk fırsatta kendini dışarı atanlar hafif yanıklarla kurtulurken, içeride kalanlar ağır şekilde yaralanır. Bunlardan Durmuş Bostan, Hamit Kaya, Mustafa Kaya, Cafer Nergiz tedavi edilirken Cuma Yıldırım doktora bile yetiştirilemeden vefat eder. Bu olay üzerine şu ağıt yakılır:
Dükkanın önü harık
Yiğitler avlıyor balık
Yandım bacım diye diye
Yiğit göl yerine gelik
Dükkandan çıkmış Cuma
Yanar göğünü göğünü
Emmisi kızları gelmiş
Ağlar döğünü döğünü
Gırıldı Mecid’in kolu
Dutmuyor Durmuş’un beli
Cuma oğlan düğün tutmuş
Emmi ister gardaş yolu
Dağlar dağların şöhkesi
İndi feleğin öfkesi
Laylon yelek mavi ceket
Galdı yiğidin soyhası