Sonrası kahramanca bitti.
Bir plasiyerin yorgunluğu var üzerimde, geniş portföyünün daralttığı yaşam alanı gibiyim, alansız ve de zamansız, üstelik yetersiz. Döviz bazında değer kaybeden yaşam kalitem gibi tetiksiz. Diplomasilerin önemli işleri, uluslararası vals biçimleri, bir de o bürokratlar var elbette; üst akıl yüksek mertebe müsteşarlar,büyükelçiler, konsoloslar, valiler, kaymakamlar…. Sorgusuz sualsiz niteliksiz ve de meteliksiz bir grup halk gibi halkız, kelime kökeni bakımından Arap olduk işte anladık sandıklarımızla.
Kahramanca biten ne diye sorarsanız bana eğer; tek kelime 3 hece İN-SAN-LIK der ve derim.
Kahramanca bitti evet, çoğumuz büyük mücadele verdik, hakkımızı teslim ettik hakka. Ölmek bile parayla. Gruplara ayırıp kategorize edip birbirimizi bir bütün olamayışımıza eleştirisel yargılar dağıttık. Sen kötüsün -ben iyi, sen uymadın kurallara – ben uydum, sen başarısızsın – ben başarılı, ben yaptım -sen yapamadın diye diye en yüce cüceler olarak kaldık hayat sınavından. Suçlu bulmak kolaydı, yığmak birilerinin üzerine tüm sorumlulukları, kimse üzerine düşeni yapmadı diye açlık mertebesi kutsal kaldı. Ne azizsiniz şimdi, ne değerli, ne büyük! Tanrı dedim diye kafire çıktı adım sen Allah dedin diye mi her yol hakkın. Bütün bunların ne demek olduğunu 5-10 yıl önce anlayabilecek yaşta değildim aslında yaştaydım ama anlamamı gerektirecek kadar dayanmamıştı kapıma. Ne acı illa tecrübe etmek lazım geliyor anlamanın tek ilacı.
Uzun zamandır işçi olmak, kadın olmak, çocuk olmak, öğrenci olmak, hayvan olmak, ağaç olmak ne demek diye düşünürken bir yerin sınır toprağı olmakta çok zor ve ağır geldi. O toprağın üzerine çöken sorumluluğa ne demeli toprak böyle bir bölücülüğü, böyle bir ayrımı bilmez ona biz atfettik tüm bunları. Fakat kadın olmak çok daha zor parantez içi açıklama yapamayacak kadar acı verici, çocuk olmak çok çok daha… Bu ülkede teri hep alnında kuruyan işçi olmakta çok çok çoo…k zor! Hayvan olmak (derin sessizlik ve iç çekiş)… Ağaç olmak sapı kendinden olan bir baltayla düzeltiyorum insan icadı bir baltayla ranta hizmet etmek. Köklerini saldığın evinden parçalanarak gönderilmek, yerine bir villanın konacağı güne dek özgürsün sen Ey Ağaç..! Öğrenci olmak ise bir ülkenin seni geleceği değil müşterisi olarak bağrına bir süre ya da onu da düzeltelim kısa bir an basması demek.
Ey Türk Gençliği!
Birinci vazifen hayatta kalmak!