Kötü hisseden insanlar öz sevgilerini kaybetmiştir ve bu kişiler savaş yanlısı olup barış düşmanı olma yolunda ilerlerler.

Asırlardır insanları kötü hissettirip dize getirmek için birçok olumsuz kavram kullanılmıştır. Zira kötü hisseden insanı köleleştirmek çok kolaydır. Ayrıca insanların baştan çıkarılabileceği ve kötülük yapabileceği hakkında hikâyeler uydurulmuştur. Böylece saf bir insan “kötü” olduğuna inanırsa uzaklaştığı öz sevgi nedeniyle hayatı bir cehenneme dönüşür, sağlıklı bir yaşam sürdüremez ve başkalarının da sürdürmesini istemez. Zira kişi; öz sevgisini kaybetmiştir ve bu yüzden kendini sevemez, özgürce hareket edemez ve başkalarının içindeki sevgiyi de göremez. Kişi gitgide kendinin sevilmeyi hak etmediğini, liyor, hayatta yerinin olmadığını düşünür ve ölmeyi arzular. Sonuç olarak birey içindeki sözüm ona “kötülükle” savaşmaya başlar ve tüm dünyayı ateşe vermek ister.

İşte bu tür insanlar Üçüncü Dünya Savaşı’nı başlatmak ister. Zira onlar kendilerini kötü hisseder, iç dünyalarındaki savaşı kazanamaz, öfkelerini dışarıya yansıtır ve Üçüncü Dünya Savaşı’nı çıkararak herkesi yok etmek isterler. Nitekim kötü hisseden insanlar öz sevgilerini kaybetmiştir ve bu kişiler savaş yanlısı olup barış düşmanı olma yolunda ilerlerler. Peki, çözüm nedir? Çözüm, dönüşümdür. İç dünyadaki negatifi pozitife, nefreti sevgiye dönüştürmek. Yani savaş insanı değil, barış insanı olmak!

Öte yandan insanlar “iyi insan” illüzyonu da yaratır çünkü bu yanılsama onlara yaşam enerjisi verir. Şayet yanılsaması dahi insanı enerjiyle besliyorsa gerçeğinin ne kadar çok enerji vereceği anlaşılabilir. Zira birey gerçekten barış insanı olunca canlanır, öz sevgisi artar ve ebedi özüne merkezlenir. Böylece kişinin iç dünyasındaki savaş enerjisi barış enerjisine dönüşür, barış farkındalığı yükselir, bariş zaferi ışıldar, doğrular gerçekleşir, dünyasal varoluşsala dönüşür, barış tohumu filizlenir, heybetli bir barış ağacı meydana gelir ve öz sevgiye varılır. Bunun için insan barış yolunda yürüme cesaretine sahip olmalıdır.