Emrah, Mahzuni Şerif’in ikinci hanımı Suna’dan doğma en büyük oğludur. 1964 yılında Hacıbektaş’ta Sefer ULUTAŞLAR’dan Bahriye Hanım’ın evinde dünyaya geldi. O ev bu gün de olduğu gibi duruyor. Emrah dördüncü ayını doldurduğunda Mahzuni, Hacıbektaş’tan Berçenek köyüne geldi ve ardından askere gitti. Mahzuni askerdeyken hanımı Suna, oğulları Emrah ile birlikte Zeynel (Mahzuni’nin babası) Efendi de kaldılar. Emrah bakımlı, temiz giyimli, uysal ve beyaz tenli bir çocuktu. Onu köyde kucağına alıp sevip öpmeyen kalmazdı. Bir gün Emrah hastalanıp ateşler içinde kaldı. Onu hayvanlarla, o zamanlar iki çocuk doktorunun bulunduğu Elbistan’a yetiştirdiler. Doktor tarafından hiç de iyi karşılanmamışlardı. Bu olayı tabii ki mektupla askerdeki Mahzuni’ye bildirdiler. İşte tüm Türkiye’nin tanıdığı bu türkü o günkü olaya aittir.
Berçenek’ten yaya geldim
Amman doktor bak bebeğe
Beşiğini elden aldım
Yandım doktor bak bebeğe
Yıkık yuvam kara yasta
Yalvarırım eşe dosta
Annesi bebekten hasta
Amman doktor bak bebeğe
Kuru soğan yağsız aşım
Yırtık bağrım açık başım
Bir şey değil vatandaşım
Amman doktor bak bebeğe
Allah için bir merhem çal
Öldürür beni bu vebal
Param yok ceketimi al
Amman doktor bebeğe
Mahzuni Şerif çobandır
Meskenim dumanlı dağdır
Bebektir amma insandır
Amman doktor bak bebeğe
Âşık Mahzuni Şerif
