Andırın merkezde yaşayan kaynak şahıs, 1976’da kısa bir süre Andırın’dan ayrılır ve çok sevdiği ilçe, gözünde tütmeye başlar. O ruh haliyle aşağıdaki ağıdı yakar:

Çağıldar her yerden suyun alası
Yazın bir cennettir Andırın yaylası
Bırakmaz gönülden elemi yası
Neşelidir her yanın güzel Andırın

Sonbaharda dökülüyor yapraklar
Konuşmuyor küsmüş bütün ahbaplar
Yas tutuyor hepsi bütün varlıklar
Sararmış solmuş bizim Andırın

Ucu göründü de haber veriyor
Kış geldi diye, yağmur müjde ediyor
Kar yağmış da fırtınalar esiyor
Bembeyaz olmuş bizim Andırın

Babama Benzeyen Adam

İlkbaharda ağaçlar hep donalır
Cennet misali gibi çiçek açılır
Yaylacılar teker teker yola saçılır
Bir kervan misali bizim Andırın

Nuri ÇINGIL