Kudu Mehmet’in büyük oğlu Yusuf TÜRKMEN askerdeyken nişanlısının ayrılığına dayanamayarak bu ağıdı söylemiştir
Kapının önünden geçer araba
Beklerim biri de dönmez buraya
Yemin mi eyledin dönmem sılaya
Bir ayaydı senin ile sözümüz
Şöyle baktım karlı daplar dumanlı
Yine ettim ayrılığa amanı
Ağır geçer ayrılığın ayları
Ağlama sevdiğim yine gelirim
Bindim ayrılığa sıla yıradı
Nazlı yârim arkam sıra ağladı
Bu nasıl gurbetmiş beni eyledi
Ağlama sevdiğim yine gelirim
Usta gelmeyince temel çizilmez
Ufacık kuzum da mektup yazamaz
Neylesin sevdiğim halim soramaz
Buna da bir çare bulur Yaradan
Askerlikte âşık olmak kâr değil
Merak etme dert çekecek yer değil
Emir altı ama fazla zor değil
Sayılı gün gelir geçer ağlama
Gurbet çekilmez amma neyleyim
Dünya hali işte ben de dertliyim
Askerlikte bir mektup yetmez bana
Ölmeden sevgilim seni göreyim
Ayrılığın derdi başka bilirim
İnşallah ölmeden seni görürüm
Savaş meydanından çıkar gelirim
Dertliyim halimden kim anlar benim