Ayşe, Elbistan’ın Söğütlü kasabasında doğmuştur. Üç aylıkken anasını, yedi yaşındayken babasını kaybetmiştir. Amcasının yanında büyür, on sekiz yaşına gelince Kabaağaç Köyü’nden beş çocuklu biriyle evlendirilir. Bunun üzerine Ayşe şu ağıdı yakar
Atmaz olsun emmim beni attı yabana
Babam yok ki mektup yazam babama
N’ola varaydım ben bir çobana
Ben bu derde yana ayana ölürüm
Boyuna bakarsan hamam direği
Yüzüne bakarsan Halep sürağa
Gelinçi gelirken düşmüş yürağa
Ben bu derde yana ayana ölürüm
Kapımızın önü üç ağaç incir
İncirin dalları dibinde zincir
Beni duyanların yüreği incir
Ben bu derde dayanamam ölürüm