Cumhuriyet dönemi Türk şiirinin önemli şairlerinden biri olan Cahit Zarifoğlu, 1940 yılında Ankara’da doğdu.

 Edebiyata ilgisi Kahramanmaraş’ta lise yıllarında beraber okuduğu Alaaddin Özdenören, Rasim Özdenören, Erdem Beyazıt ve Mehmet Akif inan grubuyla başladı. Şiirleri Yeni Dergi, Türk Dili, Diriliş, Edebiyat, Papirüs, Soyut, Yönelişler dergilerinde yayımlandı. Adı geçen arkadaşlarıyla birlikte Mavera dergisini çıkarttı. Şiir anlayışı bakımından Sezai Karakoç ve Necip Fazıl çizgisinde yer alır.

 Cahit Zarifoğlu, öncesiz ve sonrasız bir şiir ortaya koymuştur. Onun şiirleri, içerdiği hüzün bakımından İkinci Yenicilerden Turgut Uyarla, düşünce yapısı açısından Sezai Karakoç’la, imge bakımından Alman şair Rilke ile ilişkilendirilirse de, tekil bir şiirdir. Bu kendine özgü oluş, şiirlerinin genellikle kapalı ve anlaşılmaz bulunmasına neden olduğu kaynaklarda belirtilir. Daha çok “Diriliş” “Edebiyat”, “Mavera” dergilerinde çıkan şiir, hikâye, günlük ve eleştirileriyle tanındı. Son dönemlerinde ise çocuk edebiyatına yöneldi. Çocuklar için yazdığı kitaplardan Yürekdede ile Padişah adlı eseriyle 1984’te Türkiye Yazarlar Birliğince yılın yazarı seçildi.

 Cahit Zarifoğlu, 7 Haziran 1987 tarihinde vefat etti.

Eserleri:

 Şiir: işaret Çocukları (1967), Yedi Güzel Adam (1973), Menziller (1977), Korku ve Yakarış (1986), Şiirler (Bütün şiirleri-1989); Hikâye türündeki eserleri: İns (1974); Çocuk hikâyeleri: Serçekuş (1983), Katırarslan (1983), Ağaçkakanlar (1983), Yürekdede ile Padişah (1984), Gülücük (1989), Ağaç Okul (1990), Küçük Şehzade (1987), Motorlu Kuş (1987), Kuşların Dili (1988); Roman: Savaş Ritimleri (1985); Günlük: Yaşamak (1980); Deneme: Bir Değirmendir Bu Dünya (1987), Zengin Hayâller Peşinde (2006); Tiyatro: Sütçü İmam (1987).