Andırın’ın Geben kasabasında tüccarlıkla geçimini saglayan Mehmet KAYRAN, 1949‘da bir gün eve dönerken dağda kalır ve ölür. Eşinin ölümüne çok üzülen Zeynep KAYRAN, onun arkasından şu ağıdı söyler:
Kömürlü’den davar almış
Bir ucu Maraş’a varmış
Gadanızı alıyım eller
Eşim Akdere’de galmış
Çuha şalvar dırnağında
Altın yünsük barnağında
Gezdirirdi eşim beni
Altınnar’ın örneğinde
Kele garı kele garı
Derdininen derdim yarı
Sen de gidiyorsan galan
Oğlun gelsin gene geri
Halil GÖK