Andırın’ın Çokak köyünde yaşayan Çinçikler ailesi, oğulları Mehmet ile teyzesinin kızını evlendirirler. Düğün yapılır gelin ve damadı içeri gönderirler, kapıyı çekerler. Gelin içerde bekler damat gelecek, aileler kapıda bekler damat çıkacak diye. Herkes bekler damat çıkmaz, bunun üzerine kapıyı açıp içeri girerler ki damat ölmüş. Sabahleyin damadın bacıları, gelip kardeşlerinin başında ağlaşırlar ve geline de kademsiz (uğursuz) gelin derler. Gelin bu haksız hakarete ve kocasının ani ölümüne dayanamaz, o acıyla aşağıdaki ağıdı yakar:
Yanar ocak tütmez pece
Ciğer düştü gızgın saca
Keşke ben de ölem idi
Yarımın öldüğü gece
Gapımızın önü gavak
Işkın sürer uvak uvak
Elin gına yüzün duvak
Uyan Memmed dezzem oğlu
Düğüncüler köye geldi
Davulcular eve doldu
Uyan Memmed sabah oldu
Uyan Memmed dezzem oğlu
Memmed şimdi dayın gelir
Bu işi de benden bilir
Dört kitabdan yemin verir
Uyan memmed dezzem oğlu
Süpürmedim havlınızı
Böyle m’ettik gavlimizi
Bana gademsiz diyorlar
Ben m’öldürdüm oğlunuzu
Hatice ÖKSÜZ