Türksevin köyünden Koca Yusuf askere üçüncü defa çağırılıp gittiğinde bu ağıdı yazar:
1330’da seferberlik derildi
Yazıldı emirler asker yürüdü
Dördüncü kol Erzurum’u bürüdü
Yol verin aşalım dumanlı dağlar
Bizim elin bahçeleri bağları
Al yeşil giyinir bahar ayları
Önümüzden gitmez Bayburt dağları
Yol verin dağları aşalım dağlar
Haremi hor demediler yediler
Murtezemler kaymakamlar kadılar
Yedi düvel baş kaldırdı dediler
Yol verin aşalım dumanlı dağlar
Rus geldi Erzincan’a dayandı
Kara taşlar al kanlara boyandı
Yerde insan gökte melek uyandı
Yol verin aşalım dumanlı dağlar
Sivas’ın önü Gabak yazısı
Araya döküldü ana guzusu
Alınmadı getti Kars’ın yazısı
Yol verin aşalım dumanlı dağlar
Beşli tüfek kızdı yakar elimi
Arada koyduk kızı gelini
Dini bir uğruna verdim ser’imi
Yol verin aşalım dumanlı dağlar
Yücesine çıktı baykuşlar öttü
Kapı kilitlendi haneler battı
Nice koç yüğütler harçlıksız getti
Yol verin aşalım dumanlı dağlar
Yazı bilsem kalem ile yazarım
Künyem çıksa taburumu gezerim
Yüksek dağlara da eşin mezerim
Yol verin aşalım dumanlı dağlar
Şu gurbet eller de bana çok zalim
Analar ayan mı hallarım malum
Aslımı sorarasan Maraş’tır elim
Yol verin aşalım dumanlı dağlar
Elbistan’ı geçsem Yarpız müdürlük
Gurbet elde oldum ben bir gadirlik
Giden postalara mektup götürrük
Yol verin aşalım dumanlı dağlar
Yarpız’ı geçsem Yediler yurdu
Tükendi galmadı çok büyük yurdu
Şu gurbet ellerde ben n’oldum derdi
Yol verin aşalım dumanlı dağlar
Eğri büğrü çıkar gurbetin yolu
Felek bülbül ettin öttürdün dili
Ölmeden görseydim Binboğa seni
Yol verin aşalım dumanlı dağlar
Âşık Yusuf’um der ne ola derdin
Ömrümde görmediğim dertleri gördüm
Türksevin köyün cennetlik köyün
Yol verin aşalım dumanlı dağlar