Bizans imparatoru, Haçlılara güvenmediği için onlarla anlaşma yaparak Bizans güvenliğini sağlamayı düşünmüştü. Bu anlaşma imparator tarafından komutanların esas niyetlerine engel olmak amacıyla kendisine bağlanmalarını istemiştir. Çünkü Alexiad’ın aktardığı gibi “Gerçekte o (İmparator) kelt sürülerinden ve onların ardı sıra gelen ordulardan çekiniyordu”[1]. 1096’da İstanbul’a gelen ilk Haçlı birliği Dük Hugue de Vermandois liderliğinde Fransızların oluşturduğu küçük bir şövalye birliğinden oluşmaktaydı[2].Aleksios, böyle bir yaklaşımla haçlı komutanlarına karşı nasıl bir siyaset izleyeceğini belirliyordu. Aleksios, Batılı liderlerin asıl hedefinin kendilerine doğuda bir Roma kurmak olduğunun farkına varmıştı[3]. Haçlıların ihtiyaçlarını karşılayacaktı fakat buna karşılık haçlı komutanlarında batı geleneklerine göre vassallık yemini etmelerini gerekli görüyordu. Aleksios’a, bağlılık yemini edildi. Primikerios rütbesindeki Tatikios’a Haçlılarla birlikte olmasını ve haçlıların ele geçirdikleri şehirlerin yönetimini üstlenmesini istemiştir[4]. Haçlılar, Müslüman Türklerden, Bizans’ın eski topraklarını tekrar alacak ve bu toprakları tekrar iade edecekti. Bizans, sınırlarının ötesinde kurulacak olan Haçlı kontluklarının hâkimiyetlerini tanımış olacaktı[5].
[1]Anna Kommena, Alexiad, Anadolu’da ve Balkan Yarımadasında İmparator Alexios Komnenos Döneminin Tarihi, Malazgirt’in Sonrası, (Çev. Bilge Umar), İstanbul 1996, s.309.
[2] Işın Demirkent, Haçlı Seferleri Tarihi, İstanbul, 1997, s.21.
[3] Steven Runcıman, Haçlı Seferleri Tarihi, (Çev. Fikret Işıltan), C. I. Ankara 2008 s.111.
[4]Anna Kommena, Alexiad, Malazgirt’in Sonrası, s.332.
[5] Işın Demirkent, Haçlı Seferleri Tarihi, s.21.