Hatice Teyze, Sivas’ın Gürün ilçesine bağlı Ağdere köyünde yaşayan seksen yaşındaki ebesinin yanına gidemediğinden dolayı duyduğu acı ve sıkıntıyı şu şekilde ifade eder:
Şu yaylanın yazıları
Ceylan avlar tazıları
Mevlâ’m da bana mı vermiş
Bu garalı yazıları
Şu derenin suyu akar
Yosulu yüzüne kakar
Azrail sille vurmuş
Ilgıt ılgıt kanlar kokar
Yol üstünde bir top çalı
Dalını gırasım geldi
Gınamayın gomşular da
Ebemi göresim geldi
Gara tren gelip gelip geçiyor
Açılmayan yaralarım açıyor
Üç tabip verip; baş başa
Oturmuş kefin biçiyor
Şu derenin cılgı yolu
Gede gede gavuşuyor
Bu dünyada özlüyerek
Ahiret de buluşuyor