Andırın’ın Çiçekli köyünde yaşayan İsmail SALAN, ölünce İsmail’in annesi olan kaynak şahıs o acıyla oğluna aşağıdaki ağıdı yakar:
Avıdup böötmedim mi
Nen çalıp uyutmadım mı
Üstünüze kölge oldum
(Gurban olam koç yiğidim)
Çoban olup gütmedim mi
Sizin uçu guzularım
İssiz evleri beklemedim mi
Avıdup böötmemişsin
Boşa getti emeklerim
Gelin gardaşımım gızı
İçerime düştü sızı
Neriye gediyorsun oğlum
(Nerdiyesen gel evine)
Ağlaşıyor çifte guzu
Ağ gonakta çatal peçe
Yatamıyom uzun gece
Ben orıya heç getmiyon
Goç yiğidim olmayınca
Yüce dağların kölgesi
Ağşam olunca dönüyor
Şu yavrımın kokuları
Yel eser buraya geliyor
Yüce dağların suları
Akar da iner deriye
İsmal’imin kokuları
Yel eser gelir buraya
Oğlum iki gızım iki
Niniem yığılı yükü
Galanı da şöyle böyle
İsmal’im gumaşın topu
Ağşam oldu kölge döndü
İçimde ciğerim yandı
Gurban olam İsmail’im
Mustafa’m nerde galdı
Sabahanan bir yel esti
O da ciğerimi kesti
Gurban olam goç yiyidim
Evini garannık bastı
Hürü SALAN