Hac’ahmed’in İzzet, Kabaktepe köyünde doğmuş; yedi bacının bir kardeşidir. Atılıp civan gibi bir delikanlı olmuştur. Bu arada gönlü de komşu kızı Menekşe’ye akmıştır. Ne yazık ki, Menekşe’yi İzzet’in çocukluk arkadaşı olan komşularının oğlu da sevmektedir. “Bir kıza bin dünür olur, birine nasip olur!” derler ya… İşte Menekşe de İzzet’e nasip olmuştur. Lakin komşu oğlu bu işe çok içerlemektedir. Öyle ki, evlenip barklanmasına rağmen İzzet’e düşmanlık beslemektedir. Her geçen gün İzzet’e olan öfkesi azalacağı yerde, bir kat daha artmıştır. Bu öfke ve hıncın yüreğini taşa çevirmesiyle, İzzet’i öldürmeyi göze alan komşu ve çocukluk arkadaşı, bir gün silahını ateşler. Ağır yaralı olarak yola çıkarılan İzzet, İğde köyüne geldiğinde vefat eder. İzzet’in bacısı bu köyde gelindir. İzzet’in babası, oğlunun, düşmanlarının bulunduğu Kabaktepe köyüne değil, İğde köyüne defnedilmesini ister. Öyle de olur. İzzet, İğde’ye defnedilir. Bu acı olay karşısında İğde köyünden Elif YILDIRIM şu ağıdı yakar:,
Çıksam Bedir’in başına
Karı dizleyi dizleyi
Yaraları göz göz oldu
Cerrah gözleyi gözleyi
Cip gelir dağa dolanır
Döşek al kana boyanır
İzzet öldü deyicede
Beşikte bebek uyanır
Şu bedir’in günden yüzü
Top top açılır nergisi
Anasının iki gözü
İzzet derde ağlar m’ola
Caminin çifte bacası
Kurân okuyor hocası
Uyan İzzet eşin geldi
Bugün ayrılık gecesi
Elif YILDIRIM
