Bünyan’ın Samağır köyünde yaşamış Halil Çelik’in oğlu Celal Çelik, 1974 yılında menenjit hastalığından dolayı 19 yaşında ölmüş. Evli ve henüz çocuğu yokmuş. Almanya’ya işçi olarak gider. Ağıtta geçen “Avrupa” ona hitaptır. Celil’in ağabeyi Mehmet Çelik’in eşi, yani yengesi Fatma Çelik, ağıdı söylemiştir.
Çatal gapı böyük avlu
İçinde dorumuz bağlı
Yalanısam kör oluyum
Gayınım kekili yağlı
Avludan goyurduh atı
Celiloğlu’dan sulanacak
Emirkâ’dan gız istiyor
Bir oruya dolanacak
Mezara bayrak diktiler
Başına meyve sohtular
Dayımgile gidiyordum
Beni mezara dıhtılar
Tülbe’nin başına çıkar
Tüfeği dalına dahar
Emirkâlardan gız istiyor
Babası da soysuz bahar
Dağlarda biter menevşe
Kekili’nin bir teli olsam
Celil oldugunu bilsem
Aslamda goynuma goysam
Ağ işlikte gara yilek
Buna dayanır mı yürek
İller sinsiğe çıkıyor
Şimdi Avrupalı’m gerek
Mezara vardım mezara
Mezar otaların bozara
Galem gaşlım til gayınım
Gayın uğratmış nazara
Semra KARAMAN
