Kifayet, şeker hastalığından yirmi dört yaşında vefat eder. Ali YARAR’ın başka kızı da yoktur. Bu duruma üzülen baba şu ağıdı yakar.
Bayramda vardım evine
Kızım açar kapısını
Söylen hele teyzesine
Verir mi ola tapusunu
Kapısına dikmiş gülü
Ne güzel de koku saçar
Anıl’ı koydum yerine
Kilitli kapısın açar
Bayramda durdum namaz’a
Niyaz eyledim Allah’a
Oğlumun kızı olursa
Adını vururum vallaha
Vardım mezarın başına
Sarıldım mezar taşına
Maviş’im deyip severdim
Kız kurbanım kardaşına
Mezarına geldim kızım
Niye bakmıyon yüzüme
Kahrolası kötü gözler
Nazar eyledi kızıma
Vardım sıra, sıra mezer
Halil mezerlikte gezer
Başına bir taş dikmişler
Üstünede “Kifayet” yazar
Ebenin öpmem elini
Çünkü yasın tutmadı
Ne diyeyim ben Tahir’e
Elin gâvuru salmadı
Kalemi aldım elime
Kalem artık yazmam diyor
Kırdın ananın belini
Kifayetsiz gezmem diyor
Bayramda girdik acıya
Sabah olmaz bak geceye
Kızımın yoktur bacısı
Söylen gelsin Hatice’ye
Selver aradı gününü
Filiz tutmadı yerini
Bebeğini koymuş gider
Kimler tutacak elini
Bugün oğlunu yokladım
Sana benzer çok kokladım
Ne güzel vurdun adını
Anıl’la yolun bekledim
Kızıma söyledim ağıt
Kızım dilden dile destan
Zalim imiş kahpe felek
Kefende giydirdi fistan
Üç hoca yıkadı seni
-Ne kadar güzel- dediler
Kurbanlar adadım sana
Mevlütte etin yediler
Gecede çaldı telefon
Anan oturmuş ağlıyor
Adana’ya götür dedi
Kızım elimi bağlıyor
……………………
Babanı koydun sıraya
Yarın yuvan bozulurken
Gör anne döner deliye
Söylen gelsin teyzeleri
Kızın evin nakışladı
Eller tutar yatağını
Kendi mezarda kışladı
Babanın kalmadı yüzü
Çok ağladı görmez gözü
Yalnız mezarlıkta yatar
Ne oğlu var ne de kızı
Kardeşin dikti bayrağı
Yakamadın sen kınayı
Zalim imiş kahpe felek
Nasıl ağlattı babayı
Felek derin yara açtı
İçimde gitmez acısı
Söylen gelsin teyzeleri
Kızımın yoktur bacısı
Kifayet’im gelir iken
Güneş gibi parlar gelir
Gel ha sarı kızım gel ha
Bebeğini eller alır
Anan vuruyor dizine
Topraklar doldu gözüne
Nilay sana nerde derse
Ne diyek teyzen kızına
Çoban idi ayı yetti
Geçemiyor kuzusundan
Ciğerime diken battı
Duramıyom sızısından
Kifayet’imi anmasam
Tövbe ki, dönmüyor dilim
Elimin deyneğin aldı
Olmaz olasıca ölüm
Elim tutmaz görmez gözüm
İçerimde yandı özüm
Eli koynunda geziyor
Elim kolum bir tek kızım