1941 yılında, Ümmet Karakoç’la Fatma Hanım’ın evliliğinden olan beş çocuğun en küçüğü olarak Cela köyünde (bugün Ekinözü ilçesi) dünyaya geldi. İlkokulu Cela’da, ortaokulu Osmaniye’de, liseyi Kahramanmaraş’ta okuyan şairimiz Devlet Demir Yolları’nın açmış olduğu sınavı kazanarak memur olarak iş hayatına atıldı. Osmaniye, Gaziantep, Mersin ve Kahramanmaraş’ta 34 yıl 4 ay görev yaparak emekli oldu. Türkan Hanım’la evli olan M. Nafiz Karakoç üç oğlan, iki kız çocuğu babasıdır. Sekiz yaşında şiir yazmaya başlayan şairimiz kardeşleri gibi babasının yolunda yürümüştür.
1965 yılında Ekinözü’nde doğan Dilaver Karakoç başarılı bir talebedir. İlkokul, ortaokul ve lise yılları takdirname ile geçen Dilaver, okul sıralamalarında da önde bitirdiği öğretim döneminin ardından, Trakya Üniversitesi Mimarlık-Mühendislik Fakültesi Makine Mühendisliği bölümü üçüncü sınıf öğrencisi olmuştur. Yaz tatilinde geldiği Kahramanmaraş yakınlarında Kumaşır gölünde yüzerken bacağına kramp girer. Serinlemek için yüzmeye girdiği su, 1985 Ağustos’unda ölümüne sebep olur. M. Nafiz Karakoç’un, Dilaver’den başka Alper isminde bir oğlu ile Mahperi isminde bir de kızı vefat etmiştir. Üç evlat acısı gören M. Nafiz Karakoç aşağıdaki ağıtları yakar:
BİLMEDİM
Şu yalan dünyaya gelip gitmemiz
Birkaç günlük seyran imiş bilmedim
Ne başı var ne sonu var gördüm, gördüm ki
Bir hayali devran imiş bilmedim
Bu hanlar bu köşkler benim diyenler
Bir sofrada kırk çeşidi yiyenler
İpek, çuha, kutnu, kumaş giyenler
Ana doğma üryan imiş bilmedim
Gören gözler kâinatı seyretti
Kimi zulmeyledi kimi hayretti
Gâh o yana gâh bu yana meyletti
Gönül kime hayran imiş bilmedim
Kimi sultan gitti kimi derbeder
Yıllar geçer, gider gelmez bir haber
Ana baba ocağında beraber
Yusuf gibi kurab imiş bilmedim
Bırakıp gittiler burada bizleri
Şimdi toprak oldu bakan gözleri
Anamın babamın tatlı sözleri
Cümle derde derman imiş bilmedim
Boşa gitmez dostun verdiği selam
Anlatamaz bunu kâğıtla kalem
Babamın ağzından çıkan her kelam
Bir acayip umman imiş bilmedim
Hiç bükülmez hak dostunun bileği
Boşa gitmez mümin kulun dileği
Nafiz’imiz kan ağlayan yüreği
Ateş düşen harman imiş bilmedim
M. Nafiz KARAKOÇ (08.02.2005)
