1950’li yıllar… Tor Hamza’nın babası Oruç; şakacı, şakacı olduğu kadar da inat birisi. Yiğit de bir insan aynı zaman da kendine bakan yemesi, içmesi yerine bir bıçkın… Kolay kolay hastalanmayan sapa sağlam bir insanmış. Anlatılana göre İbiş Hasan diye bir arkadaşı da ona çok takılırmış. Yine bir gün Oruç, Çardak kasabasına gider. Arkadaşı İbiş Hasan, buna takılır: “Oğlum, sen orada ölürsün, ölünü getiririz buraya.” diye. Oruç, yine güler tabii buna. Oruç ki, ne Oruç! İnat ediyor da doktora gitmiyor. Mevsim kış, hava soğuk mu soğuk! Oruç, gittiği Çardak kasabasında hastalanıyor ve ölüyor. Kara haber çabuk duyulur ya bütün akrabaları koşuyor oraya. Hava soğuk, kar çok. Oruç’un cenazesini atlarla, kızaklarla getiriyorlar. Oruç’un oğlu Tor Hamza TÜRKMEN bu ağıdı babası için yakıyor.
Alnında da kaşın kalem
Başına birikmiş ‘alem
Yiğit ol sen Oruç oğlum
Gardaşına salarım selam
Bakın feleğin işine
Buda mı geldi başıma
Oruç ölük Osman’ım yok
Atn salın gardaşına
Camızını yağlayım mı
Güne karşı bağlayım mı
Bu yollara giden gelmez
Gelinlerini ben eğleyim mi
