Elbistan yöresinden bir gelinin kocası, kardeşi ve kaynı Yemen savaşlarında esir düşer. Daha sonra bunların serbest bırakıldıkları ve yolda oldukları haberi gelir. Gelin, bu haberi o taraflardan gelenlerden duymuştur. Ama bekler, bekler gelmezler. Gelin Elbistan postanesine her gün gider gelir. Askerlerden haber yoktur. Bunun üzerine, Bağdat’tan çıktıktan sonra kardeşinin mezarını Mardin’de gördüğünü söyleyenler olur. Diğerlerinden de ümidini kesmesini söyleyenler çıktığından gelin bu ağıdı yakar:
BAHTI KARA BABAMOĞLU
Bahtı gara babamoğlu
Bir dediğin olamadı oy
Biri de Bağdat’tan çıktı
Şu Maraş’a gelemedi
Firarları topluyorlar
Onlar da kaçmak derdinde oy
Hasan gardaşın mezarın
Gomşular görmüş Mardin’de
Bir bahçeye ince işim
Topla gülün destesini oy
Varıp gele osandırdım
Şu Albıstan postasını
Yat da dizime nazlayım
Gara kekilin düzleyim oy
Sene bitmez yıl “on iki” ay
Hangi bir yollar gözleyim
