Andırın’ın Torlar köyü Baytarlı obasında yaşayan Keleş Musa’nın oğlu Keleş Adem, yağmurlu bir günde çok ıslanır ve üşütür. Daha sonra üşüme Zatüreye çevirir ve kurtulamayarak ölür. Keleş Adem herkes tarafından sevilen biridir. Onu çok seven akrabası Fatma TEMİZ onun ölümüne çok üzülür ve arkasından aşağıdaki ağıdı yakar:
Arabaları geliyor
Ciğerimi de deliyor
Sevdiğin gızlar gelin oluyor
Senin düğünün ne zaman
Belirsiz semenin sayısı
Adem gençlerin eyisi
Sana deyim Mevlid dayısı
N’ettin Adem’imi n’ettin
Evlerinin önü esik
Üstünü kölgeler basık
Gonuşmuyor bizim Adem
Bilmemkine kime küsük
Adem’imi getirdiler
Salonuna yatırdılar
Bizim toprak yok muyumuş
Gabakesme’ ye götürdüler
Adem’imin usul boyu
Güzel Adem’imin huyu
Ankara’nın serin suyu
Sen n’eyledin Adem’imi
Babası yüzüme baktı
Duttuğu dalları söktü
Ergen giden Adem’ine
Yakışmaz bayraklar dikti
Adem’im dairede gezer
Ağ elleri kâğıt yazar
Sana nasip olsun guzum
Cenneti alâ daha güzel
