Andırın’ın Geben kasabasında yaşayan İbrahim GÖK’ün küçük kızı Zeliha 1992’ de zatüre olur. İbrahim GÖK Zeliha’yı sağlık ocağına götürür. Zeliha sağlık ocağında kurtarılamayarak ruhunu teslim eder. Kızının gözünün önünde ölmesine çok üzülen çaresiz baba o acıyla kızına aşağıdaki ağıdı yakar:
Gınalı saçın dararım
Bebek yitirdim ararım
Halini kimden sorarım
Anasız durmuyan guzum
Dudak barmaklar garardı
Saçlarını kim daradı
Gelin giden bebeğim
Samenini kim eğledi
Gucakta bebek gezdirdim
Evim barkımı yitirdim
Sağ giden bebeyin
Cenazesini getirdim
Bebek durmaz ağlıyor
Baba halini sormuyor
Anasız durmaz guzum
Baba halini sormuyor
Bebek daldan dala uçtu
Yollarımız sarpa düştü
Anadan ayrılmaz guzu
Ezrayil garşı düştü
Yol üstünde yatan mezer
Kimsesizler bunu sezer
Ağlamayın bacılarım
Bebeyim bu yolu özler
Zeliha da kızım gelsin
Ela göze uyku girsin
Bebek senin anan ölsün
Ağlamayıp da gülsene
Dayısı Derviş gelsin
Bebeğin halini görsün
Sağ getirdim ben bebeği
Yani artık senin olsun
İbrahim GÖK